Wandelcyclus – Delen in rouw

In verbande met corona maatregelen, zijn er voorlopig geen wandelingen.

Agenda Wandelcyclus – Delen in rouw

Martin Hendericks Uitvaartverzorging en Antoinette van Herpen van PuurPotentieel organiseert al een aantal jaar de wandelcyclus ‘Delen in Rouw’. De wandelingen vinden plaats rondom de overgangen van de seizoenen. Symbolisch staat deze voor het patroon van leven en sterven, loslaten en vernieuwen. Het bos waarin gewandeld wordt, biedt volop de mogelijkheid om te ontspannen en tot jezelf te komen. Er wordt aandacht gegeven aan jou en jouw gemis. Dit kan door herinneringen te delen, maar ook stilte kan zorgen voor een moment van verbinding.

Aansluitend is het mogelijk om na te praten met een hapje en een drankje (op eigen kosten) . De wandelcyclus bestaat uit 4 wandelingen, steeds één per seizoen. De wandeling zal 4 seizoenen op dezelfde locatie zijn, om het verschil te ervaren van de wisselende seizoenen. Elke dag draagt een thema waarbij die dag kort wordt stil gestaan, zodat er aan de dag zelf een extra betekenis kan worden meegegeven.

Tijd: uiterlijk 10.00 uur aanwezig. Na een korte voorstelronde gaan we op pad.

Navigatieadres: Chalet Helenaheuvel, Sint Helenalaan 2, 3941 EH Doorn.
Na de wandeling (rond 12.00) uur is er gelegenheid om na te praten tijdens een kop koffie/thee met wat lekkers in Chalet Helenaheuvel.

Deelname aan de wandeling is kosteloos, consumpties zijn voor eigen rekening.

Aan­melden voor de wandeling kan via het contactformulier of (0347) 326128. Als u geen eigen vervoer hebt laat ons dit dan weten, wij proberen te regelen dat u met iemand mee kunt rijden.

Zondagochtend 22 maart -vervallen i.v.m. voorschriften RIVM- Lente Kaapse bossen
Zondagochtend 21 juni Zomer Kaapse bossen
Zondagochtend 20 september Najaar Kaapse bossen
Zondagochtend 20 december Winter Kaapse bossen

Voor meer informatie en/of aanmelding kunt u het contactformulier gebruiken op onze websites.

Wij ontmoeten u graag!

Martin Hendericks & Antoinette van Herpen PuurPotentieel

/0 Reacties/door

Verslag Herfstwandeling

Het moet mij van het hart. Het was een bijzondere ervaring. Iedereen had hetzelfde meegemaakt. Het verlies van je vrouw, je man, je moeder, je vader, je oma om er maar een paar te noemen.
Dus eenzamer, verdrietiger etc. als de ander kon je niet zijn. Maar erover praten met de ander was al een belevenis op zich zelf.

Het in een kring staan en even zeggen wie je bent, waarom je meeliep en aan wie je speciaal dacht had iets confronterends en daarnaast iets zoiets eerlijks.

Ik ging er heen ook uit een soort van nieuwsgierigheid meen ik.
Ik ben nu al nieuwsgierig naar de volgende keer omstreeks 20 december 2016. Geef me nu al op.

Namen onthouden gaat mij zeer slecht af dus maar zo:
Heeeeel erg bedankt iedereen: voor het idee, initiatief, organisatie, grensverleggend, sfeer, eerlijkheid etc.

Ervaring van een meneer

/0 Reacties/door

Verslag Lentewandeling Landgoed Beerschoten

Af en toe duikt de zon door wolken, terwijl we ons verzamelen op de parkeerplaats. Antoinette begeleidt ons naar de ingang van de beeldentuin. Een beeld in de vorm van een open deur. Voor de deur geeft ze de gelegenheid om onze naam te noemen en te vertellen wie we meenemen op de wandeling. Echtgenoot, echtgenote, zus, vriend, zwager, schoonzoon. Terwijl we dat delen, vallen de stralen van de zon in midden van de cirkel. Antoinette leest een gedicht voor over Aandacht. Dan lonkt de open deur van de beeldentuin. We lopen de deur door maar de tuin niet in. Ons pas leidt naar het bos.

Beerschoten is mooi, met brede lanen, smalle bospaadjes, weilanden en water. Het eerste deel is een open bos. Sporen van de lente ontbreken nog en het is fris en droogt. Ik wandel naast een inspirerende vrouw die vertelt over wat zij belangrijk vindt. Zij heeft vaker meegewandeld en vindt dat heel fijn. Ze verteld me over kaartjes die Antoinette vaak meeneemt. Het is zo bijzonder, zegt ze, dat je altijd een kaart trekt die echt bij je past, die klopt bij het gevoel van het moment.

Ik vergeet om me heen te kijken, want ik luister naar de verhalen van mensen die naast me lopen. Jong, oud, we stappen stevig door en praten verder.

Het is niet makkelijk om je weg te vinden nadat je je levensgezel bent kwijt geraakt, verteld iemand anders mij. Ik luister naar de hobbels die genomen worden en twijfels over keuzes die gemaakt moeten worden. Het met elkaar delen, heelt.

Aan het einde komen we samen voor een kopje koffie. We praten over honden en aura’s. Over werk en genieten. En over aandacht. De wandeling terug naar de parkeerplaats is een goede afsluiting. Nog een laatste woord en een hart onder de riem. Lente laat op zich wachten, we kijken er naar uit.

Danielle van den Broek

/0 Reacties/door

Verslag Lentewandeling op Landgoed Bornia

Wandelen en delen in rouw is een combinatie van twee die prima werken. Ieder seizoen komen we één keer samen om de verbintenis met elkaar te voelen. We verzamelen op de afgesproken zondag op het vroege tijdstip van 9.30 uur bij het wandelgebied waar we elkaar dit jaar in ieder seizoen ‘tegen komen’. Het weer doet vaak gezellig mee en de omgeving is altijd een cadeautje. Aan het begin van iedere wandeling heet Antoinette iedereen welkom en vraagt of je een kaart wil trekken uit een stapel die rondgaat en of je daarbij dan jezelf wil voorstellen en voor wie of met welke reden je deze wandeling maakt.

Wat er op de kaart staat, onthoud je dan tot aan het eind van de wandeling, want dan gaat het boek met de uitleg rond of Antoinette stuurt je een mailtje met uitleg op verzoek.

Delen in rouw doet vermoeden van zwaarmoedigheid, maar verdriet delen maakt de ballast minder zwaar. Hoewel zeker tijdens het rondje voorstellen de meesten hun emoties naar boven voelen borrelen en het verdriet steekt. De wandeling duurt meestal ruim een uur en de meesten van ons wisselen regelmatig van loopmaatje. Het ‘tegemoet komende verkeer’ krijgt altijd een vriendelijk gedag of het nou een fietser, hond of wandelaar is. Pas was er zelfs een jong hertje wat ons met een bezoek vereerde…

Geweldig zo dicht bij de natuur. Het bos, de buitenlucht en de mensen zijn een welkome energiebron en het voelt ‘verbonden’. Want hoe zwaar verdriet ook weegt, je bent ook gezegend met dat wat er was. En deze regel telt voor iedereen: Als er één deur sluit, gaat er weer een andere deur voor je open!

Wilma Boerboom

/0 Reacties/door